Tagatose ontstaat door de reactie van enzymatische hydrolyse van melksuiker, gevolgd door isomerisatie. De lactose valt uiteen in twee verschillende suikers: glucose en galactose. Die laatste suiker wordt vervolgens door isomerisatie onder toevoeging van calciumhydroxide omgezet in D-tagatose, de rechtsdraaiende vorm die doorgaans tagatose wordt genoemd.
Slechts ongeveer 20% van deze zoetstof die het lichaam binnenkrijgt, wordt opgenomen en vervolgens gemetaboliseerd, hoofdzakelijk door de lever. Het niet-opgenomen deel gaat naar de dikke darm, waar die een prebiotisch effect zou uitoefenen, met andere woorden een gunstig effect zou hebben op de darmflora of microbiota door de groei van lactobacillen en bifidobacteriën te stimuleren.
Veiligheid en gezondheid
In 2000 werd tagatose door de FDA goedgekeurd als zoetstof, en daarna als voedingssupplement door verschillende landen en door de deskundigen van het Gezamenlijk Comité voor Levensmiddelenadditieven van de FAO en de WGO (JECFA).
De iname ervan leidt niet tot een verhoging van de glykemische en insulinerespons, is geschikt voor diabetici en is niet cariogeen (EAV).
ADI
Er is geen Aanvaardbare Dagelijkse Inname (ADI) voor dit polyol vastgelegd; tagatose wordt inderdaad niet als additief beschouwd binnen de Europese Unie maar wel als een ingrediënt.
In welke voedingswaren?
Tagatose kan worden gebruikt in frisdranken, kauwgom, snoepgoed, desserts, koekjes en poeders voor instantbereidingen.
Gebruiksmogelijkheden van tagatose
Deze bulkzoetstof kan zowel koud als warm worden gebruikt, want het is goed warmtebestendig en karamelliseert sneller dan gewone suiker. De stof wordt doorgaans gecombineerd met andere zoetstoffen tot een poeder dat suiker kan vervangen in tal van zoete en hartige gerechten. De smaak ligt zeer dicht bij die van gewone suiker.